فصل مدارس را مفرح بگذرانیم {قسمت دوم}

گروه فرهنگ و هنر: خیلی‌ها با آمدن فصل پاییز افسرده می‌شوند. به خاطر کوتاه شدن روزهاست یا آغاز فصل مدارس و صبح زود از خواب بیدار شدن‌ها. دیدن فیلم‌های سرحال کمک بزرگی است تا پاییز را به خوبی از سر بگذرانیم. به علاوه تا آمدن فیلم‌های فصل جوایز فرصت خوبی است تا بتوانیم آثار خوب سینمایی را مرور کنیم.

به گزارش بولتن نیوز به نقل از دیجی کالا مگ، برای این فهرست هم سراغ سینمای کلاسیک رفته‌ایم با دو فیلم سیاه و سفید و هم فیلم‌هایی که در هزاره‌ی سوم ساخته شده‌اند. به علاوه‌ی اثری مستقل از سینمای جهان که سال گذشته به نمایش درآمد و فیلم‌ خوبی بود که باید بیشتر دیده می‌شد. سری به فیلم‌هایی زدیم که حال و هوای مدرسه دارند و فیلم‌ ایرانی نوستالژیک را هم در فهرست‌مان قرار دادیم.

ویپلش

عنوان اصلی: Whiplash
کارگردان: دیمین شزل
بازیگران: جی.کی سیمونز، مایلز تلر
محصول ۲۰۱۴

این دومین فیلمی بود که دیمین شزل جوان قبل از این که حتی به سی سالگی برسد ساخت و نام او را بر سر زبان‌ها انداخت. «ویپلش» هم به نوعی به مقوله‌ی آموزش مربوط است اما به شیوه‌ای بسیار پیچیده یک معلم سادیستیک را به تصویر می‌کشد که موفق می‌شود استعداد و جنون را در هنرجویش شکوفا کند.

اندرو نیمن پسر جوان بااستعدادی است که در یکی از بهترین کالج‌های موسیقی به نام شیفر درامز می‌زند. هدفش این است که یک موزیسین برجسته شود درنتیجه برای اولین قدم دوست دارد کارش مورد توجه ترنس فلچر قرار بگیرد. سخت‌گیرترین استاد کالج. فلچر اجرای نیمن را می‌بیند و او را به گروه خودش می‌برد اما فلچر به راحتی از کار کسی راضی نمی‌شود. در تدریس‌اش حتی می‌شود گفت حالت‌های سادیستیک دارد. نیمن در گروه آزار می‌بیند و بخاطر یک اشتباه از اجرای مهمی حذف می‌شود. رابطه فلچر و نیمن بعد از چند ماه که دوباره همدیگر را می‌بینند، شکل دیگری به خودش می‌گیرد.

«ویپلش» فیلم ویرانگری است. مثل بقیه فیلم‌هایی که رابطه میان استاد و شاگرد نتیجه‌اش شکوفایی استعداد هنری می‌شود، اینجا تاثیر استاد روی زندگی شاگردش باعث به آرامش رسیدن و ارتقای کیفیت زندگی‌اش نمی‌شود. فلچر مرشد خطرناکی است که شاگردش را تا لبه پرتگاه تاریکی می‌برد.

هنرمند اصلي «ويپلش» خود دیمین شزل كارگردان است كه فيلمش مثل ضربه‌هاي درام تمام مدت ريتمش را حفظ مي‌كند. كلوزآپ‌هايي كه از دست‌هاي فلچر و نيمن مي‌گيرد، جزو بهترين نماهايي هستند كه سال ۲۰۱۴ در سينما ديديم.

رز وحشی

عنوان اصلی: Wild Rose
کارگردان: تام هارپر
بازیگران: جسی باکلی
محصول ۲۰۱۸

در میان فیلم‌های بزرگ و پرسروصدای سال گذشته ممکن است دیدن این فیلم مستقل درخشان را از دست داده باشید. یک درام موزیکال که لحظات شوخ‌طبعانه هم دارد اما نمی‌شود جزو دسته‌ی کمدی‌ها قرارش داد. بیشتر فیلم سرحالی است.

رز لین دختری است که به جرم قاچاق مواد مخدر در زندان بوده و تازه آزاد شده است. دو فرزند دارد که مادرش در این مدت از آن‌ها مراقبت کرده. رز یک رویا دارد. این که خواننده‌ی کانتری شود. استعدادش را هم دارد اما آرزویش این است که از شهر کوچکی در انگلستان که آن جا زندگی می‌کند به نشویل در آمریکا برود. جایی که زادگاه ستارگان موسیقی کانتری است. مادرش معتقد است که رز باید مسئولیت‌پذیری بیشتری از خودش نشان بدهد. رز به عنوان پیشخدمت مشغول به کار می‌شود اما دلش با موسیقی است. صاحبکارش به او کمک می‌کند تا صدایش را به گوش یکی از مطرح‌ترین برنامه‌سازان موسیقی رادیوی بی.بی.سی برساند اما رز به فکر نشویل است.

بازی جسی باکلی در نقش رز فوق‌العاده است. نوسانات احساساتش از هیجان تا اندوه را شگفت‌انگیز به نمایش می‌گذارد. ساوندترک فیلم به وجدتان می‌‌آورد و در بسیاری از لحظه‌ها فیلم خلاف کلیشه‌ها عمل می‌کند. «رز وحشی» از آن فیلم‌هایی است که هم خوب ساخته شده و هم سرگرم‌کننده است و هم یک بازیگر درجه یک به سینما هدیه می‌کند.

خانه‌ی دوست کجاست؟

کارگردان: عباس کیارستمی
بازیگران: بابک احمدپور، احمد احمدپور
محصول ۱۹۸۷

فیلمی که برنده‌ی جایزه‌ی یوزپلنگ جشنواره‌ی لوکارنو شد و بنیاد فیلم بریتانیا آن را در فهرست ۵۰ فیلمی قرار داد که باید پیش از ۱۴ سالگی ببینید. فیلمی به خلوص دوران دانش‌آموز دبستانی بودن.

عباس کیارستمی یکی از شاهکارهای سهل و ممتنعش را در فیلم «خانه‌ی دوست کجاست؟» رقم می‌زند. داستان یک پسربچه‌ی دبستانی که متوجه می‌شود دفتر همکلاسی‌اش را به اشتباه به خانه آورده و فردا وقتی معلم بخواهد تکالیف‌شان را بررسی کند او مشقش را ننوشته و تنبیه می‌شود. در نتیجه تصمیم می‌گیرد فقط با یک اسم خانه‌ی همکلاسی‌اش را پیدا کند.

سفر اودیسه‌واری شروع می‌شود که با قاب‌بندی نفس‌گیر کیارستمی و سادگی پسرک و مناظر شمال کشور تبدیل به فیلمی بالغانه و به شدت تاثیرگذار می‌شود.

تصویر آن تک درخت روی تپه‌ها تبدیل به قابی نمادین نه فقط در سینمای ایران که در سینمای جهان شده است. پیوند انسان با طبیعت که در بسیاری دیگر از فیلم‌های کیارستمی هم شاهد آن هستیم. فیلم مربوط به زمانی بود که هنوز مشق شب در مدارس باب بود و معلمان دانش‌آموزان را بابت ننوشتن تکلیف جریمه می‌کردند. دورانی که شاید دانش‌آموزان امروز برایشان غریب باشد ولی «خانه‌ی دوست کجاست؟» برای متولدین دهه‌ی شصت نه فقط یک اثر سینمایی بزرگ از کارگردانی بزرگ که یادآور یک دوره از تاریخ است.